Waarom speelt een mens toneel…
Men zou zich afvragen…waarom speelt een mens toneel… Ettelijke avonden moeten we onze warme zetel verlaten om naar de repetitie te gaan, eventueel gepaard met commentaar van partner “moeje gie weerol voort” en “moak het niet te loate” …
We moeten teksten van buiten leren, die meestal geen steek houden en die we na een paar maanden toch weer mogen vergeten. In de aanloop van de première slaat de vermoeidheid toe en als het dan lukt om vroeg in bed te kruipen liggen we meestal nog uren wakker om de teksten te doorlopen. De schrik van iedere acteur is, kom ik er zonder kleerscheuren er van af, een black out voor een volle zaal, ken je dat.
Net voor het opkomen begin je te zweten, heb je klamme handen, knikkende knieën, buikkrampen…het menselijk lichaam reageert… Je zou dus kunnen stellen dat een mens goed zot moet zijn om toneel te spelen!
Anderzijds is er de groepsgeest, de kameraadschap, “het er voor gaan”, de trots bij de tekst kennis, de opluchting bij een goede vertoning en de lovende reacties van het publiek. Ook de steun en toeverlaat van de mensen achter de scene die vrijblijvend ook veel avonden opofferen ter eren van “het toneel”.
Met De PlanKtrekkers zijn we geen uitzondering van… daarom speelt een mens toneel.
Xavier
Met Dank Aan:
